|
درباره وبلاگ آخرین مطالب آرشیو وبلاگ پیوندهای روزانه پیوندها
لوگو آمار وبلاگ
 یکشنبه 90 آبان 8 :: 10:24 عصر :: نویسنده : علی
سلام - عزیزان من - یه چند روز سر نزدم - امروز اومدم - راستش یاسم اومده بود وبلاگم رو دیده بود - خیلی خوشحال شدم -می گفت چرا اینقدر غم آلود و ناامید حرف زدی - بهش گفتم که چرا اینجا مطلب می نویسم . به هر حال احساس خوشی بهم دست داد هرچند خدا نکنه با خوندن این حرفام دلش مهربونش غمگین شده باشه .راستش طاقت ناراحتی شو ندارم - چهره زیباش وقتی شاد و سر زنده است به آدم انرژی و امید میده. خیلی دوسش دارم و از این نظر که اونم منو دوست داره احساس میکنم زندگی ام با تموم غمهاش ارزش زنده بودن رو داشته .راستش از اون دردهام که می گفتم هیچ کدومش مسببش یاسم نبوده بلکه خیلی خیلی برام همراه بوده که تونستم تا حالا هم دوام بیارم. خودش هم می دونه چقدر برام عزیزه داستان زندگی من دو فصل داره فصل اول تلخی های سخت گذشته و حال جدای از یاسم با اتفاقات خاص خودشه و فصل دوم دوران آشنایی و بودن با یاسم که مایه امید و صبر برام بوده - خداوند گر ببندد زحکمت دری - گشاید ز رحمت در دیگری همینو بدونین که یاسم کسی بوده که با گریه هام گریه کرد و با خنده ه ام خندید . خدا کنه زنده باشم و براش جبران کنم هر چند محبت هاش اونقدر بارزشه که با چیزی قابل جبران نیست . اون بهم ثابت کرد که هنوزم محبت تو دنیا هست و ارزش داره و میشه کسی رو فقط به خاطر خودش نه چیز دیگه دوست داشت . سادگی و صفا بهترین هدیه اون به من بود . حالا با بودن اون می تونم تحمل کنم ، باید تحمل کنم چون اونو دارم .
موضوع مطلب : |
||
 |
